Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Pomiń baner

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

PANEL 1: Przekład dramatu - ODWOŁANY

Prowadząca: dr hab. Barbara Bibik, prof. UMK (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu)

 

Każdy dramat, jak zauważają badacze przedmiotu, jest sługą dwóch panów, jak swego czasu określiła go Dobrochna Ratajczakowa (W krysztale i płomieniu. Studia i szkice o dramacie i teatrze, Wrocław 2006, ss. 80-89). Należy on bowiem zarówno do literatury jako że posiada ustaloną formę słowną i niezaprzeczalną wartość oraz do teatru jako że zwykle zawiera w sobie projekt pewnej inscenizacji lub otwiera się ku teatralnej inscenizacji. Taki consensus (wypracowany pomiędzy zwolennikami literackiej i teatralnej teorii dramatu) panuje od dawna wśród badaczy przedmiotu. Stawia on jednak tłumacza dramatu niemal automatycznie wobec dwóch dyscyplin naukowych: literaturoznawstwa oraz sztuk teatralnych, a zdaniem niektórych badaczy nawet wobec większej liczby dyscyplin, z których studia nad przekładem, sztuki teatralne, literaturoznawstwo, językoznawstwo, nauki o kulturze czy nauki o komunikacji społecznej i mediach jako pierwsze przychodzą na myśl. Odwołując się do badań nad przekładem dramatu, redaktorzy publikacji Theatre Translation in Performance (ed. S. Bigliazzi, P. Kofler, P. Ambrosi, Routledge, New York, London 2013) konstatują, że interdyscyplinarność stała się w zasadzie elementem obowiązkowym tych badań. Wymienione natomiast dyscypliny mieszczą się w obrębie nauk humanistycznych, społecznych i w dziedzinie sztuki, co oznacza, że w przypadku przekładu dramatu mamy do czynienia nie tyle z inter-dyscyplinarnością, co wręcz z inter-dziedzinowością stawiającą badaczom bardzo wysokie wymagania. Jakkolwiek w literaturze europejskiej problematyka ta jest nieco bardziej zapoznana, nie jest taką w polskiej literaturze przekładoznawczej. Publikacje jej poświęcone są rzadkie (względem uwagi poświęcanej poezji czy prozie; wyjątkiem jest twórczość Wiliama Szekspira i jej recepcja przekładowa w Polsce), a i te zwykle rozproszone: warto odnotować zatem pojedyncze numery „Przekładańca” (31/2015) czy „Między Oryginałem a Przekładem” (4/2013). Brak także w polskiej literaturze przekładoznawczej kompleksowych prób zgłębienia problematyki przekładu dramatu uwikłanego w całą machinę teatru jako instytucji na wzór badań prowadzonych np. przez Geraldine Brody (The Translator on Stage, Bloomsbury 2018).

Wspólna dyskusja, w ramach sesji poświęconej przekładowi dramatu, nad zagadnieniami odnoszącymi się do złożonej problematyki przekładu dramatu literackiego, przekładu teatralnego, funkcjonowania przekładów literackich/teatralnych w przygotowaniu inscenizacji (nie pomijając tu jakże istotnej kwestii autorstwa takiego przekładu podlegającego wszak wielu modyfikacjom), różnic w przygotowywaniu przekładu literackiego a teatralnego, wymagań stawianych tak tłumaczom dramatu, jak i jego badaczom, w końcu do konsekwencji uwikłań dramatu w różne dziedziny nauki, a co za tym idzie w różne metodologie może przynieść cenne rozpoznania, częściowo wypełnić lukę w  polskich badaniach translatologicznych, jak i wskazać drogi rozwoju.

Czekamy na zgłoszenia pojedynczych referatów do panelu przez system [szczegóły w zakładce “Rejestracja”] do dnia 30.04.2020.